Κείμενο: Στέφανος Νικήτας

Δυο λόγια:

Έχετε φανταστεί ποτέ πως θα ήταν οι ταινίες του αξέχαστου Φίνου αν σε αυτές είχε κάνει και χρήση drone;

Πως θα φαινόταν από ψηλά όλα αυτά τα σκηνικά που έχουν χαραχτεί βαθιά στην καρδιά και στο μυαλό  μας;

Η ομάδα Up Drones το δοκίμασε και σας το παρουσιάζει!

«Πειραϊκή-Πατραϊκή: Ντύνει, στολίζει, νοικοκυρεύει». Αυτό ήταν το σλόγκαν της «Πειραϊκής-Πατραϊκής», της μεγαλύτερης κλωστοϋφαντουργικής βιομηχανίας, βιομηχανίας βάμβακος και ετοίμων ενδυμάτων της Ελλάδος.

Η «Πειραϊκή-Πατραϊκή» ιδρύθηκε το 1919 και λειτούργησε ως το 1996. Στη χρυσή  δεκαετία του 1960 διέθετε πέντε σύγχρονες εργοστασιακές μονάδες και απασχολούσε περισσότερους από 4.000 υπάλληλους. Ένα από τα εργοστάσια της είχε έδρα το  Νεράκι- Μεγάλο Πεύκο. Σε αυτό το θρυλικό εργοστάσιο γυρίστηκε η ταινία «Η Κόρη μου η σοσιαλίστρια», μια ταινία που έσπασε όλα τα ρεκόρ το 1966, καθώς από τις 117 ταινίες που  προβλήθηκαν συνολικά, ήταν πρώτη στον κατάλογο με 659.671 εισιτήρια.

Το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής σήμερα.

Η ταινία βασίστηκε στην ομώνυμη θεατρική επιτυχία που έγραψε ο Αλέκος Σακελλάριος για το καλλιτεχνικό δίδυμο Αλίκη Βουγιουκλάκη-Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Για κάποιους η ταινία αυτή είναι ένα δείγμα του παλιού, καλού κινηματογράφου, για άλλους μία από τις πιο ελαφριές και άστοχες στιγμές του και για κάποιους άλλους απλά μια ταινία με καλτ στοιχεία και μια ευκαιρία να γελάσουν.

Πλοκή της ταινίας: Ο   χήρος εργοστασιάρχης Αντώνης Δέλβης έχει μία μοναχοκόρη, τη Λίζα, που σπουδάζει στο Λονδίνο. Ο Δέλβης ονειρεύεται ότι η Λίζα θα τον αντικαταστήσει μια μέρα στη διεύθυνση του εργοστασίου του. Εκείνη, όμως, καταφθάνει από το Λονδίνο με εντελώς νέες και ανατρεπτικές ιδέες και ετοιμάζεται να αναλάβει τη διεύθυνση του εργοστασίου σκοπεύοντας να κάνει πολλές καινοτομίες, αλλά και να χτυπήσει την αυταρχικότητα του πατέρα της. Οι προοδευτικές και σοσιαλιστικές ιδέες της, σχετικά με την απασχόληση, οδηγούν τη Λίζα σε σύγκρουση με τον πατέρα της και με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής. Σε μια πορεία ειρήνης, όπου συμμετείχε παρά τη ρητή απαγόρευση του πατέρα της, η Λίζα γνωρίζει τον Γιώργο, ένα φανατικό φιλειρηνιστή νεαρό διαδηλωτή με τον οποίο διαπληκτίζεται από ένα λάθος με αποτέλεσμα να καταλήξουν αμφότεροι στο κρατητήριο. Στην αρχή η Λίζα δείχνει να τον περιφρονεί. Τελικά όμως τον ερωτεύεται αν και ο μαχητικός νεαρός είναι υπάλληλος του πατέρα της και δεν είναι και τόσο ευπρόσδεκτος από τα αφεντικά. Στο τέλος, όμως, παντρεύονται.

Πειραϊκή-Πατραϊκή: Στην Πάτρα το 1919 ιδρύεται η ομόρρυθμη «Πατραϊκή Εμποροβιομηχανική Εταιρεία» από τους Χριστόφορο Κατσάμπα (1893-1984) και τον Στράτο Σταμούλη (1891-1963) για την παρασκευή καλτσών και την βαφή και πώληση νημάτων με πρώτη ύλη αρχικά από το εξωτερικό.

• Το 1924 η Πατραϊκή μετεξελίχτηκε σε Ανώνυμη Εταιρεία και ήταν η πρώτη Ανώνυμη Εταιρία που ιδρύθηκε στην Πάτρα, επίσης εγκαταστάθηκε και η πρώτη ντιζελοκίνητη μηχανή 50 ίππων, Γερμανικής κατασκευής, για τα στριπτικά και βαφικά μηχανήματα αντικαθιστώντας την ατμοκίνητη περιορισμένων δυνατοτήτων.

•  Το 1926 ξεκίνησε η λειτουργία του κλωστηρίου με την περαιτέρω αγορά μηχανημάτων από την Γερμανία και με εξειδικευμένο προσωπικό από τις κλωστοϋφαντουργίες του Πειραιά αλλά και το 1928 η επιχείρηση εξοπλίστηκε με περαιτέρω μηχανήματα από την Γερμανία.

• Λόγω των μεγάλων «ανοιγμάτων» για τον εξοπλισμό της επιχείρησης, η διετία 1929-1931 ήταν κρίσιμη για την βιωσιμότητα της καθώς τα υπέρογκα χρέη της «Πειραϊκής» (θυγατρική) ανάγκασαν τους επιχειρηματίες να την συγχωνεύσουν με την «Πατραϊκή» το 1933 για την λήψη νέων δανείων από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος που ήταν ο αποκλειστικός και πρωταρχικός της δανειολήπτης.

• Εμπόλεμη Περίοδος – Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η «Πειραϊκή-Πατραϊκή» εφοδίαζε κουβέρτες και υφάσματα τον Ελληνικό Στρατό, ενώ διένειμε τα κέρδη της στην Ελληνική κυβέρνηση του δωσίλογου Γεωργίου Τσολάκογλου. Μετά το τέλος του πολέμου η επιχείρηση είχε πληγεί ενώ οι πρώτες ύλες είχαν σχεδόν εξαντληθεί, προσπαθώντας να ανασυγκροτηθεί εν όψει εξαγωγών. Ένα χρόνο μετά τον εμφύλιο πόλεμο (1946-1949), το 1950, η «Πειραϊκή-Πατραϊκή» κατασκεύασε στο Μεγάλο Πεύκο μεγάλη σύγχρονη εργοστασιακή μονάδα και ήταν το πρώτο εργοστάσιο που κτίστηκε στην Ελλάδα μεταπολεμικά.

• Η «χρυσή εποχή» της δεκαετίας του “60: Το 1962 ήταν από τις πρώτες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, που αυτοματοποίησε το πληροφοριακό της σύστημα, με το μοντέλο «1402» της ΙΒΜ. Το σλόγκαν της επιχείρησης ήταν «Τα πανιά αυτού του καραβιού, η τέντα αυτού του ρετιρέ, αυτό το στρώμα, αυτό το κάλυμμα, αυτές οι κουρτίνες, αυτά τα σεντόνια και μαξιλαροθήκες, αυτή η τέντα του φορτηγού…και άλλα πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός, κατασκευάζονται από ύφασμα Πειραϊκής-Πατραϊκής» αλλά και η διαφήμιση της Πειραϊκής-Πατραϊκής στα κυνηγετικά έντυπα έγραφε «Εκτός από το όπλο και τα φυσίγγια όλα όσα φέρει ο κυνηγός είναι προϊόντα της Πειραϊκής-Πατραϊκής».

• Μεταπολίτευση και πτώση: Στην δεκαετία του 1970 η ελληνική βιομηχανία άρχιζε την μεγάλη πτώση της. Οι πετρελαϊκές κρίσεις, οι αυξημένες απαιτήσεις των εργαζομένων συνοδευόμενες από μαζικές απεργίες και η απώλεια εμπιστοσύνης των βιομηχάνων στην κυβέρνηση Καραμανλή με τις περίφημες κρατικοποιήσεις της οδήγησαν σε σταθερά καθοδική πορεία. Η ίδια η «Πειραϊκή-Πατραϊκή» κρατικοποιήθηκε τελικά επί κυβερνήσεως του Ανδρέα Παπανδρέου, στο πρόγραμμα των «κοινωνικοποιήσεων» της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ (1981-1985). Σύμφωνα με τον βιομήχανο Φαίδωνα Στράτο (τότε ιδιοκτήτη της «Πειραϊκής-Πατραϊκής») «Το βαθύτερο σκεπτικό του ΠΑΣΟΚ ήταν να ελέγχει τη βιομηχανία. Το ίδιο έκανε σε όλους τους βιομηχανικούς τομείς. Στη δική μας περίπτωση, η κυβέρνηση επέβαλε αναγκαστική αύξηση του κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να μην έχουμε την πλειοψηφία.».

• Μετά την πτώση της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου το 1989, οι αμέσως επόμενες κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για την εταιρεία, με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα ήδη υπάρχοντα μεγάλα χρέη και να υπάρξει κακοδιαχείριση, ακολουθούμενη από βίαιες προσπάθειες «εξυγίανσης» που όμως συνάντησαν την σφοδρή αντίδραση των εργαζομένων. Τελικά η «Πειραϊκή-Πατραϊκή» έκλεισε παραγωγικά το 1992 όπου απολύθηκε όλο της το προσωπικό. Οι τελευταίες προσπάθειες ανασυγκρότησης έληξαν το 1996 ύστερα από πολιτική επιλογή της τότε κυβέρνησης.

Πηγή: Wikipedia, Briefingnews.gr, Thebest.gr