Εσείς γνωρίζατε πως στην Αττική και πιο συγκεκριμένα 6 μόλις μίλια από τις ακτές του Μαραθώνα, υπάρχει ένα νησί που στις μέρες μας φιλοξενεί φώκιες, με το όνομα Δίψα και όπου κατά την αρχαιότητα άφηναν όσους είχαν καταδικαστεί εις θάνατον από δίψα;

Πιο συγκεκριμένα τους άφηναν για ένα χρονικό διάστημα (δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον ακριβή χρόνο) και στη συνέχεια τους επισκέπτονταν ξανά προκειμένου να διαπιστώσουν αν ζουν η εάν έχουν πεθάνει.

Αν τελικά τα είχαν καταφέρει και είχαν επιζήσει, θεωρούσαν πως οι Θεοί τον ή την είχαν συγχωρέσει (και έχει σημασία το την) και τους έφερναν πάλι πίσω στην πολιτεία των Στείρων στην Εύβοια.

Τώρα θα μου πείτε γιατί ενώ η Αττική έχει τόσες βραχονησίδες αυτοί είχαν επιλέξει ως τόπο μαρτυρίου την Νήσο Δίψα;

Ίσως γιατί ακόμα κι αν βρίσκεται σε απόσταση μόλις τριών μιλίων από το άκρο του Μαραθώνα και 6 μιλίων από τα Στείρα της Εύβοιας, τα πολύ ισχυρά θαλάσσια ρεύματα που υπάρχουν στην περιοχή καθιστούν τον κολυμβητικό διάπλου μέχρι την στεριά σχεδόν απαγορευτικό.

Ποιούς καταδίκαζαν σε θάνατον από δίψα;

Κρατηθείτε, αυτοί που καταδικάζονταν σε θάνατο από δίψα ήταν οι βαριά παραβατικοί εκείνης της εποχής και οι άπιστες γυναίκες!

Ναι καλά διαβάσατε, οι άπιστες γυναίκες σύζυγοι. Βλέπετε η μοιχεία αποτελούσε μεγάλο αμάρτημα στις κοινωνίες της αρχαιότητας και η ποινή γι αυτήν την πράξη ήταν πάρα πολύ βαριά.

Η βαριά ιστορία αυτού του νησιού όμως δεν σταματά στην αρχαιότητα. Στις 6 Ιανουαρίου του 1904 το ιστορικό ατμόπλοιο《Κλειώ》 βυθίστηκε ανοιχτά του Ευβοϊκού και οι ναυαγοί αναζήτησαν καταφύγιο πάνω σε μια βραχονησίδα, χωρίς προμήθειες, χωρίς τρόπο επικοινωνίας ούτε μέσο διαφυγής. Αυτή η βραχονησίδα ήταν η Δίψα.

Ένας επιβάτης σκοτώθηκε, ενώ ένας άλλος αποφάσισε να βουτήξει στα παγωμένα νερά και να αναζητήσει βοήθεια…

Πηγή άρθρου: Μηχανή Του Χρόνου